Overlevenden beschouwen het als een provocatie
Op 30 december 2025 heeft Rusland het Regionaal Drama Theater van Donetsk in Marioepol heropend met een galashow. Ditzelfde theater werd in maart 2022 zwaar beschadigd door bombardementen, waarbij honderden burgers, waaronder veel kinderen, hun toevlucht zochten. Moskou presenteert deze wederopbouw als een teken van herstel, maar Oekraïense overlevenden zien het als een grove schending van de herinnering aan een oorlogsmisdaad.
De heropening van het theater is niet alleen een cultureel evenement, maar ook een politiek statement in het door oorlog geteisterde Oekraïne. Voor de inwoners van Marioepol, die nog dagelijks met de gevolgen van het conflict leven, heeft deze gebeurtenis een pijnlijke betekenis. De herbouw van een plek die zo’n tragische geschiedenis met zich meedraagt, voelt voor velen als een klap in het gezicht.
Veel overlevenden zijn ervan overtuigd dat deze actie van Rusland niet alleen de realiteit van de oorlog negeert, maar ook de herinnering aan de slachtoffers ondermijnt. Dit sentiment wordt breed gedeeld onder de inwoners van Marioepol, die nog steeds worstelen met de nasleep van het geweld en de verwoesting in hun stad.
De heropening heeft geleid tot felle reacties in diverse Oekraïense media en sociale netwerken. Inwoners beschrijven hun ergernis over hoe de heropening wordt gepresenteerd als een teken van vooruitgang, terwijl juist zoveel leed is geleden. De herdenking van de slachtoffers lijkt naar de achtergrond te verdwijnen, terwijl de focus ligt op deze ceremonie.
Voor veel inwoners zijn er enkele belangrijke punten die de situatie benadrukken:
- Het theater was een toevluchtsoord voor honderden mensen tijdens de bombardementen.
- De heropening wordt gezien als een politieke propagandastunt.
- Overlevenden voelen zich genegeerd en onbegrepen door deze daad.
Met deze heropening blijft de discussie over de gevolgen van de oorlog en de manier waarop deze wordt herinnerd actueel. Marioepol, nog steeds in de schaduw van de oorlog, blijft vechten voor erkenning van hun leed en het recht om te rouwen om hun verloren geliefden.
